ΕΚΛΟΓΕΣ 2012: ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΚΑΙ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ

Μετά από συνεχείς και έντονες πιέσεις από την πλευρά της αριστεράς και της κοινωνίας, οι εκλογές τελικά διεξήχθησαν καθιστώντας σαφείς τους λόγους για τους οποίους τα πρώην κυβερνώντα κόμματα τις καθυστέρησαν όσο το δυνατόν περισσότερο. Από τα αποτελέσματα, που αρχικά προξενούν μεγάλη έκπληξη λόγω της ραγδαίας αλλαγής του πολιτικού σκηνικού, ο λαός κατάφερε να στείλει κάποια μηνύματα μέσω της ψήφου του.

Το πιο βασικό και ξεκάθαρο μήνυμα των εκλογέων είναι ένα ξεκάθαρο «όχι» στο μνημόνιο και στον έλεγχο της χώρας από την τρόικα. Ο λαός, οργισμένος από την πολιτική της λιτότητας και της υπεράσπισης των συμφερόντων των λίγων, καταδίκασε και τιμώρησε το μνημονιακό μπλοκ του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ δείχνοντας ότι τα μέτρα τους δεν περνάνε πια! Και είναι απολύτως κατανοητή αυτή η στάση αντίστασης, αφού ο κόσμος της εργασίας βίωσε στο πετσί του το πιο ακραίο στάδιο του καπιταλισμού -αυτό της οικονομικής κρίσης- μέσα από τις κατακόρυφες μειώσεις μισθών και συντάξεων, τις απολύσεις, τα τεράστια ποσοστά ανεργίας, τα χαράτσια, την αβεβαιότητα, την απόγνωση. Έγινε ξεκάθαρο ότι το μπουκάλι του μνημονίου δεν έχει πάτο, καθώς ολοένα και αυξάνονται τα ποσοστά των αστέγων και η κοινωνική εξαθλίωση είναι τόσο τερατώδης, που πυροδοτεί ακόμα και της αυτοκτονίες των θυμάτων της.

Επιπλέον, η αντίδραση στην πολιτική του μνημονίου στέλνει ένα ηχηρό μήνυμα στην Ευρώπη. Το μήνυμα αυτό φτάνει από τη μια στην Ευρώπη της Ισπανίας, της Πορτογαλίας, της Ιταλίας, που βιώνει και αυτή την κρίση μέσα από το ΔΝΤ και της βροντοφωνάζει να απαντήσει με τον ίδιο τρόπο στο μηχανισμό στήριξης των τραπεζών και των πλουσίων και της δίνει ελπίδα για μαζική αποδέσμευση. Από την άλλη, φτάνει στην Ευρώπη των κυρίαρχων και των ισχυρών δείχνοντάς της ότι την κρίση τους δεν θα την πληρώσει ο λαός με το να γεμίζει όλο και περισσότερο τις τσέπες τους.

Και το μήνυμα αυτό κατέστη σαφές και στους εκπροσώπους των δύο πρώην μεγάλων κομμάτων, εφόσον ο δικομματισμός ηττήθηκε κατά κράτος! Είναι πια έκδηλο, ότι η πολιτική των παραδοσιακά δύο μεγάλων κομμάτων οδηγεί στην ανέχεια και δεν υπερασπίζεται τα συμφέροντα του κόσμου της εργασίας. Η πολιτική αυτή ασκείται με τον ίδιο τρόπο και από τα δύο αυτά κόμματα και το μόνο που αλλάζει είναι τα πρόσωπα! Εντέλει, φάνηκε ότι όλες τους οι υποσχέσεις και οι εκτιμήσεις ήταν ένα μεγάλο ψέμα, ένα πουκάμισο αδειανό, καθώς ούτε «λεφτά υπάρχουν» -τουλάχιστον για εμάς-, ούτε το έλλειμμα μειώνεται, ούτε σταμάτησαν να παίρνονται μέτρα, ούτε καλυτέρευσε η ζωή μας, ούτε τέλος πάντων διακρίνεται κάποιο φως βελτίωσης μέσα από τις πρακτικές τους.

Το μήνυμα της λαϊκής ετυμηγορίας, λοιπόν, και στις τρεις πτυχές του ήταν και ξεκάθαρο κι όποιος αρνείται ακόμα να το κατανοήσει, μάλλον είναι κατώτερος της συγκυρίας. Παρόλα αυτά, το εκλογικό αποτέλεσμα μας δίνει και κάποια πολύ σημαντικά στοιχεία, που πιθανώς να συμβάλλουν στην πορεία του τόπου από δω και στο εξής. Πρώτον, η άνοδος της αριστεράς δεν είναι νίκη ενός ατόμου ή μιας παράταξης. Η άνοδος αυτή είναι νίκη όλου του λαού, είναι νίκη του κόσμου, ο οποίος τα τελευταία χρόνια, μέσα από τις δύσκολες καταστάσεις που έχει να αντιμετωπίσει, συνειδητοποιεί τη δύναμή του. Τα κινήματα, που δημιουργήθηκαν όλο αυτό το χρονικό διάστημα, το παράδειγμα των πλατειών, των λαϊκών συνελεύσεων στις γειτονιές και οι λοιπές μορφές αυτοοργάνωσης, δείχνουν ότι οι πολίτες αρχίζουν να βασίζονται στις δικές τους δυνάμεις κι όχι στις υποσχέσεις των πολιτικάντηδων. Παράλληλα, η αυξανόμενη σύσταση δικτύων αλληλεγγύης, επισημαίνει ότι μόνο συλλογικά λύνονται τα προβλήματα.

Δεύτερο στοιχείο και ίσως και κρισιμότερο, είναι η άνοδος της ακροδεξιάς και η είσοδός της στην Βουλή. Κάτι που παλαιότερα ηχούσε ως κακόγουστο αστείο, σήμερα φαίνεται να αποτελεί μια λυπηρή ίσως και τρομακτική πραγματικότητα. Τα ποσοστά της Χρυσής Αυγής έφτασαν το 7%, δημιουργώντας το ερώτημα αν η κοινωνία μας όντως συντηρητικοποιείται ή αν η ψήφος στην ΧΑ είναι ψήφος αντίδρασης. Η ΧΑ αποτελεί την έκφραση της χιτλερικής-ναζιστικής ιδεολογίας στην Ελλάδα. Είναι μια συμμορία, που εδώ και χρόνια, κινούνταν σχεδόν υπόγεια, τρομοκρατώντας τους πολίτες και χρησιμοποιώντας τη βία ενάντια σε όσους δεν ήταν ομοϊδεάτες τους αλλά και σε μετανάστες. Χαρακτηριστικό είναι και το σύνθημά τους “Αίμα-Τιμή-Χρυσή Αυγή”. Η άνοδος της και πόσο μάλλον η είσοδός της στη Βουλή είναι μια μαύρη σελίδα στην ιστορία της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας, αφού είναι εισηγητής ενός φασιστικού πολιτεύματος, και οι συνέπειες αυτής ίσως να είναι ανυπολόγιστες για τους πολίτες, ακόμα και εκείνους που τη στήριξαν. Γιατί, ας μην ξεχνάμε το τι συμβολίζει η ΧΑ και κάθε ναζιστική παράταξη ειδικά για την Ελλάδα, που τόσα υπέφερε στα χέρια των φασιστών.

Τρίτο στοιχείο είναι η αλλαγή γραμμής των κομμάτων του δικομματισμού μετά το εκλογικό αποτέλεσμα. Χωρίς να δείξουν κανένα σεβασμό στη λαϊκή βούληση, ΠΑΣΟΚ και ΝΔ φαίνεται να μην αντιλαμβάνονται το μήνυμα των καιρών και καλούν και τις δυνάμεις της αριστεράς στο σχηματισμό κυβέρνησης εθνικής σωτηρίας, προκρίνοντας ως απειλή την ακυβερνησία. Οι δηλώσεις των δυο αρχηγών των κομμάτων, που μέχρι πρότινος ήταν αμετανόητοι θιασώτες της πολιτικής λιτότητας και του μνημονίου, θέτουν ως κύρια έγνοια τους την σωτηρία της χώρας και ανοίγουν το θέμα της επαναδιαπραγμάτευσης του μνημονίου με μόνο όρο την παραμονή στο ευρώ. Φυσικά, ούτε λόγος για την καταγγελία ενός επαχθούς μνημονίου, που επιβαρύνει και εξαθλιώνει χιλιάδες συμπολίτες μας. Η αλλαγή στα λεγόμενά τους και στη γραμμή των κομμάτων τους, δείχνει ότι κάνουν πίσω, ότι φοβούνται το λαϊκό παράγοντα και βάζουν επικοινωνιακά τρικ στην αριστερά για να την εκθέσουν ως υπαίτια ακυβερνησίας, εάν δεν συμμαχήσει μαζί τους. Μα, πώς είναι δυνατό να βρει μια αριστερή δύναμη, με στόχο την ενότητα της ευρύτερης αριστεράς, σημεία σύγκλισης με εκείνους που ευθύνονται για την τωρινή μας κατάσταση; Πώς είναι δυνατό να δώσει συγχωροχάρτι και να συνεργαστεί μαζί τους, όταν ο ίδιος ο λαός τους τιμωρεί;

Τέλος, οι εκλογές που πέρασαν μας δίνουν ένα πολύ σημαντικό μήνυμα, που θα έπρεπε να διαπνέει την κοινωνία γενικότερα. Αναφερόμαστε, βέβαια, στην ανάγκη για ενότητα της αριστεράς. Μια ενότητα, που αν μέχρι τώρα είχε υλοποιηθεί η αριστερά θα ήταν κυβερνώσα και η φωνή του κόσμου θα μπορούσε επάξια να εκπροσωπηθεί στη Βουλή. Είναι ένα πάγιο αίτημα, που ακούγεται από όλους τους πολίτες και που θα μπορούσε να διαμορφώσει μια τελείως διαφορετική πραγματικότητα για τους Έλληνες, που είναι πια καταπονημένοι από τις συνέπειες του δικομματισμού. Ίσως, πέρα από το αντιμνημονιακό μήνυμα, το εκλογικό αποτέλεσμα να θέλει να δείξει ακριβώς αυτήν την αναγκαιότητα. Είναι καιρός, λοιπόν, να αποδείξει και η αριστερά τι έχει να προσφέρει σε αυτόν τον τόπο. Η στήριξή της είναι μονόδρομος, όχι μόνο γιατί είναι το μόνο κομμάτι του πολιτικού σκηνικού, που ζητά απεμπλοκή από το μνημόνιο και την ευρωπαϊκή επιτήρηση, αλλά επειδή είναι και η μόνη δύναμη που διαπνέεται από αξίες και ιδανικά, που μπορούν να αναγεννήσουν την ελπίδα σε όλους μας.