Πολλές από τις διατάξεις του νέου νόμου που πέρασε τον Αύγουστο η Διαμαντοπούλου έχουν ήδη αρχίσει να εφαρμόζονται στο ΕΚΠΑ και συγκεκριμένα στο ΠΤΔΕ, κάτι που βιώνουμε καθημερινά. Ξεκινώντας από τη χρηματοδότηση του ΕΚΠΑ, που μειώθηκε στο 80% από εκείνη του 2009, έχουμε μια σειρά από συνέπειες.
Πρώτα απ’ όλα, κάτι που όλοι μας έχουμε παρατηρήσει είναι η μείωση των συγγραμμάτων. Ενώ παλαιότερα φοιτητές δικαιούνταν 2 και 3 βιβλία για κάθε μάθημα, τώρα δικαιούνται μόνο 1 ή και κανένα. Περίτρανο παράδειγμα είναι το μάθημα της Διδακτικής Μαθηματικών στο 4ο έτος, όπου οι φοιτητές δεν παίρνουν κανένα βιβλίο αλλά καλούνται να διαβάσουν από τις σημειώσεις του καθηγητή. Και πώς, λοιπόν, θα καταρτιστούμε επαρκώς τόσο εμείς όσο και οι φοιτητές άλλων τμημάτων όπως της Νομικής, που τους κόβουν τους κώδικες, ή της Ιατρικής, οι οποίοι χρειάζονται πολύ εκτενή βιβλιογραφία για να έχουν ολοκληρωμένη επιστημονική γνώση; Τα βιβλία δεν τα χρειαζόμαστε μόνο για να περάσουμε ένα μάθημα αλλά για να φτιάξουμε μια βιβλιοθήκη, στην οποία θα ανατρέχουμε σε όλη μας τη ζωή. Στο σύστημα Εύδοξος δικαιούμαστε πλέον να δηλώνουμε μέχρι 8 συγγράμματα, ενώ στη γραμματεία της σχολής μέχρι 9 μαθήματα, πράγμα που αναγκάζει κάποιος φοιτητές να αγοράσουν το βιβλίο ή να δώσου ν το μάθημα χωρίς αυτό.
Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά ο επίλογος στο θέμα των βιβλίων μπαίνει με το άκρως ειρωνικό σύστημα Εύδοξος plus, που μας κάνει «δώρο» πιστωτικές μονάδες, αν ανταλλάξουμε συγγράμματα με συμφοιτητές μας. Με αυτή την κίνηση ματ το Υπουργείο Παιδείας έχει πολλαπλά «οφέλη»: βγάζει μη καταρτισμένους επιστήμονες χωρίς βιβλία, εξοικονομεί χρήματα και εισάγει με έμμεσο τρόπο ταις πιστωτικές μονάδες στο Πανεπιστήμιο. Έτσι, οι φοιτητές αφήνουν μια για πάντα πίσω τους το ενιαίο πτυχίο άρα και τα συλλογικά δικαιώματα, αφού ο κάθε φοιτητής βγαίνει σε ένα ανελέητο κυνήγι πιστωτικών μονάδων. Τις μονάδες αυτές μπορεί να τις αγοράσει και από ιδιωτικά Πανεπιστήμια (π.χ. ΙΕΚ, ΚΕΣ) αφαιρώντας από αυτούς που δεν μπορούν να πληρώσουν εργασιακά δικαιώματα και τη δυνατότητα μόρφωσης.
Άλλο καυτό ζήτημα είναι εκείνο του ΠΑΣΟ. Από φέτος όλοι μας πήραμε το ΠΑΣΟ από τα καταστήματα ΓΕΡΜΑΝΟΣ πληρώνοντας 2,46 € ο καθένας. Αυτό το ποσό αποδεικνύει πως έρχεται αργά αλλά μεθοδευμένα το τέλος της δημόσιας δωρεάν παιδείας. Ας αναλογιστούμε πόσα χρήματα έβγαλε ο ΓΕΡΜΑΝΟΣ από αυτή την υπόθεση, ενώ αυτά θα μπορούσαν να διατεθούν στο Πανεπιστήμιο. Είναι, όντως, αξιοπερίεργο ότι μια ιδιωτική εταιρία διαχειρίζεται τα προσωπικά μας στοιχεία. Αυτό δηλώνει ξεκάθαρα ότι οι ιδιώτες ήρθαν στο Πανεπιστήμιο για να μείνουν.
Ωστόσο, το Πανεπιστήμιο δεν περιορίζεται στα ακαδημαϊκά του χαρακτηριστικά αλλά έχει και ένα ρόλο στήριξης των φοιτητών και της νεολαίας σε όλα τα επίπεδα της ζωής τους, στην πολιτισμική ανάπτυξη και στη βοήθεια των οικονομικά ασθενέστερων. Η πανεπιστημιακή λέσχη, που είναι υπεύθυνη για τη χρηματοδότηση των πολιτιστικών ομάδων του ΠΟΦΠΑ (θεατρικός, χορευτικός, κινηματογραφικός και φωτογραφικός τομέας) και ΤΑΦΠΑ (ταμείο αρωγής φοιτητών) πρόκειται στο άμεσο μέλλον να κλείσει με ο,τι αυτό συνεπάγεται για τις ομάδες αυτές. Τα πράγματα, όμως, δεν είναι καλά ούτε για τη λέσχη σίτισης και στέγασης, αφού οι μεταπτυχιακοί φοιτητές δεν έχουν κανένα δικαίωμα σε αυτές και οι προπτυχιακοί πληρώνουν για τη στέγαση, ενώ κριτήριο επιλογής τους είναι ο βαθμός των Πανελληνίων και η απόδοσή τους στα μαθήματα της σχολής. Επίσης, το ΕΙΝ (Εθνικό Ίδρυμα Νεότητας, που ήταν υπεύθυνο για τη διοίκηση των εστιών στέγασης, μετατρέπεται από κοινωφελή φορέα σε Α.Ε., ένα ακόμα στοιχείο της εισβολής των ιδιωτών στα Πανεπιστήμια.
Και για να δούμε λίγο πώς επηρεάζεται από το νόμο ο κόσμος της εργασίας είναι σαφές ότι για τις διδακτικές ανάγκες απαιτείται προσωπικό. Πλέον οι αποσπάσεις εκπαιδευτικών, που είναι απαραίτητοι για τις πρακτικές ασκήσεις των φοιτητών, και οι προσλήψεις συμβασιούχων καθηγητών 407 μειώνονται δραματικά. Αυτό σημαίνει ότι ελαττώνεται ο αριθμός μαθημάτων επιλογής και ότι για την εποπτεία των πρακτικών ασκήσεων θα επιστρατεύονται στο εξής είτε μεταπτυχιακοί φοιτητές χωρίς αμοιβή είτε οι ίδιοι οι φοιτητές.
Όλα αυτά συνθέτουν μια τραγική ειρωνεία, αν σκεφτεί κανείς ότι χρηματικά ποσά, που προσπαθεί η μνημονιακή κυβέρνηση να εξοικονομήσει από την παιδεία θα μπορούσαν να εξασφαλιστούν από τη φορολόγηση των πλουσίων, της εκκλησίας και τον περιορισμό των στρατιωτικών δαπανών. Και φυσικά για να συμπληρωθεί το παζλ της συρρίκνωσης της παιδείας και των κοινωνικών και εργασιακών δικαιωμάτων προστίθεται ο περιορισμός των δημοκρατικών ελευθεριών με την κατάργηση του ασύλου, που εξασφαλίζει φίμωση κάθε φωνής αντίδρασης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου