Σαφώς, θα αναρωτιέσαι από πού και πότε προέκυψε αυτό, μιας και στο μηχανογραφικό σου άλλα είχες επιλέξει…
Όπως ο περίφημος ν. Διαμαντοπούλου πέρασε εν μια νυκτί το καλοκαίρι, έτσι και η συγχώνευση ΕΜΜΕ-ΠΤΔΕ-ΤΕΑΠΗ έγινε μέσα στις γιορτές, με απόφαση η οποία ελήφθη σε μια χαώδη διαδικασία –βλ. Σύγκλητο- στις 27 Δεκεμβρίου του 2012. Σύμφωνα με τον ν. αυτό δεν μπορούν να υπάρχουν αυτόνομα τμήματα, παρά όλα πρέπει να εντάσσονται σε μια σχολή. Τα κριτήρια φυσικά δεν είναι ακαδημαϊκά, σε καμία περίπτωση. Η συγχώνευση έγινε μόνο με οικονομικούς, λογιστικούς όρους.
Τι σημαίνει αυτό; Η συγχώνευση αυτή σε πρώτο επίπεδο είναι διοικητική. Πλέον η νέα αυτή σχολή έχει δική της κοσμητεία, δηλαδή δική της διοικητική αρχή, ενώ πριν δεν είχε καθόλου. Ουσιαστικά, επιχειρείται –για πρώτη φορά με πραγματικούς, απτούς όρους- η εφαρμογή ενός νέου χάρτη της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, όπως τον εμπνεύστηκε πολύ… «εύστοχα» η κα Διαμαντοπούλου, το έργον της οποίας συνεχίζει ο «αγαπητός» Αρβανιτόπουλος, φυσικά με στόχους «ανώτερους», με στόχους που ικανοποιούν το κεφάλαιο…
Η συγχώνευση αυτή σαφώς δεν λύνει πρακτικά προβλήματα των σχολών μας, όπως τα κτηριακά, τις ελλείψεις διδακτικού προσωπικού, οι υποδομές κλπ.
Μην ρωτάς γιατί… Γιατί δεν τους ενδιαφέρει!
Την παράδοση του νόμου έρχεται να συνεχίσει και το «σχέδιο Αθηνά», το οποίο επιχειρεί ουσιαστικά την εφαρμογή της συνθήκης της Μπολόνια, θέλοντας εν ολίγοις τμήματα με εξειδικευμένα αντικείμενα, στα πρότυπα του αγγλοσαξονικού μοντέλου, που βλέπει το Πανεπιστήμιο ως κέντρο επαγγελματικής κατάρτισης, με βάση τα κριτήρια της αγοράς. Μέσα στη θύελλα των ιδιωτικοποιήσεων έρχεται να ιδιωτικοποιηθεί και το Πανεπιστήμιο.
Όταν το 2006 και το 2007 η τότε κυβέρνηση Καραμανλή επιχειρούσε με νόμο – Πλαίσιο και αναθεώρηση του άρθρου 16 (περί δημόσιας και δωρεάν Παιδείας) την εξίσωση αυτή, βρήκε μπροστά της ένα τεράστιο φοιτητικό κίνημα που με τη στήριξη της κοινωνίας, πέτυχε μεγαλειώδεις νίκες (την μη αναθεώρηση του αρ.16). Η κυβέρνηση στην προσπάθεια να ετοιμάσει την νέα γενιά εργαζομένων-δούλων, με διάταξη μέσα από το Μνημόνιο 3, παρακάμπτοντας τους πάντες και τα πάντα, εξισώνει την αξία των πτυχίων των ΑΕΙ-ΤΕΙ με εκείνα των ιδιωτικών κολλεγίων, σύμφωνα με τη διάταξη «περί νομικά ρυθμιζόμενων επαγγελμάτων». Συνεπώς, αναγνωρίζονται πλήρως τα επαγγελματικά δικαιώματα των «πτυχίων» των κολλεγίων, τα οποία είναι αναγνωρισμένα στις χώρες προέλευσής τους.
Ανοίγει λοιπόν η πόρτα στα ιδιωτικά ιδρύματα, στην πλήρη απαξίωση της ακαδημαϊκής γνώσης, με την οργανική και χυδαία σύνδεση της τριτοβάθμιας εκπαίδευση με την αγορά εργασίας, εντείνοντας τους ταξικούς φραγμούς (δίδακτρα, ελλιπής γνώση με στόχο την επί πληρωμή συνεχή επιμόρφωση).
Παράλληλα, έρχονται συγχωνεύσεις μεταξύ ΑΕΙ και ΤΕΙ, καθώς υπάρχουν και σχέδια για ενσωμάτωση ενός μέρους πανεπιστημίου ή τεχνολογικού ιδρύματος σε ένα άλλο. Το επονομαζόμενο «σχέδιο Αθηνά», επιβάλλει συγχωνεύσεις τμημάτων ή και σχολών, που κοστίζουν ακριβά στον κρατικό προϋπολογισμό, έχουν αμφίβολα αποτελέσματα για τα κέρδη και τα «θέλω» της αγοράς, χαμηλή ζήτηση και λειτουργούν παράλληλα σε επίπεδο AEI και TEI. Προβλέπει συγκεκριμένα, στη δεύτερη φάση υλοποίησής του ότι δεν μπορούν δύο σχολές του ίδιου αντικειμένου στην ίδια γεωγραφική περιφέρεια να υπάρχουν.
Τι σημαίνει αυτό; Ότι στην Αθήνα δεν μπορούν να υπάρχουν ταυτόχρονα τα ΕΜΜΕ και το ΕΜΠΟ της Παντείου. Τι θα γίνει λοιπόν με τα τμήματα, τους φοιτητές, τους εργαζόμενους και τους καθηγητές; Το διακύβευμα είναι σαφώς για άλλη μία φορά η περικοπή δαπανών και κονδυλίων των πανεπιστημιακών σχολών, στα πλαίσια ενός προγράμματος «λιτότητας» και ιδιωτικοποιήσεων, το οποίο μόνο στην αναβάθμιση της ποιότητας εκπαίδευσης δε μπορεί να οδηγήσει. Εντείνεται, λοιπόν, η γενικότερη κακοποίηση ολόκληρης της ακαδημαϊκής κοινότητας.
Οι μεταρρυθμίσεις δεν έχουν κανένα ακαδημαϊκό περιεχόμενο ή συμφέρον για το λαό, αλλά γίνονται για να εξυπηρετηθούν τα συμφέροντα των αγορών. Η υποταγή μας, θα σημάνει και την νομιμοποίηση τόσο του ν. Πλαίσιο, όσο και του «σχεδίου Αθηνά», με ό,τι αυτό συνεπάγεται.
Μέσα σε όλα αυτά, δεν πρέπει να ξεχνάμε και το πολύ σημαντικό γεγονός των μαζικών απολύσεων διδακτικού προσωπικού, πανεπιστημιακών και διοικητικών υπαλλήλων που πρόκειται να επεκταθούν την επόμενη μέρα των συγχωνεύσεων τμημάτων, οι οποίοι κρίνονται τόσο απαραίτητοι για την εύρυθμη λειτουργία των ακαδημαϊκών διαδικασιών. Είναι δεδομένο ότι οι περισσότεροι εργαζόμενοι στη βιβλιοθήκη ή τη γραμματεία της σχολής μας, θα βρεθούν ξαφνικά άνεργοι. Δεν τους φτάνει που η ανεργία φτάνει σχεδόν στο 30%, θέλουν να οδηγήσουν στην απόλυτη φτώχεια όλο και μεγαλύτερα κομμάτια της κοινωνίας. Αν οι απολύσεις γίνουν και στα ΑΕΙ-ΤΕΙ, ας σκεφτεί ο καθένας τι επιπτώσεις θα υπάρξουν στο ήδη πληγωμένο Πανεπιστήμιό μας. Ήδη έχουν κλαπεί από τα αποθεματικά του ΕΚΠΑ μέσω του PSI σχεδόν 13 εκ. ευρώ, οι περικοπές στον προϋπολογισμό έχουν αγγίξει το 50% (από το 2009).
Αυτό επηρεάζει άμεσα την ποιότητα των σπουδών μας, όπως και την παρεχόμενη φοιτητική μέριμνα. Στον αγώνα των διοικητικών υπαλλήλων, είμαστε μαζί, είμαστε στο ίδιο καράβι για την ανατροπή των βάρβαρων πολιτικών!!!
Απέναντι σε όλα αυτά εμείς προτάσσουμε τη δικής μας λογική, για ένα πανεπιστήμιο χωρίς ταξικούς φραγμούς, για μια εκπαίδευση-κοινωνικό αγαθό, όχι προνόμιο των λίγων και του κεφαλαίου.
Παλεύουμε για:
• Να στηριχθούν οι οικογένειες που σπουδάζουν τα παιδιά τους. Κατάργηση κάθε μορφής διδάκτρων σε οποιοδήποτε επίπεδο. Δωρεάν στέγαση/σίτιση για όλους όσους σπουδάζουν μακριά από τις οικογένειές τους. Επίδομα για όσους φοιτητές δεν μπορούν να ανταποκριθούν στις οικονομικές απαιτήσεις των σπουδών.
• Να μην εγκαταλείψει κανένας φοιτητής τις σπουδές του για οικονομικούς λόγους. Άμεση οικονομική ενίσχυση της φοιτητικής μέριμνας και της δωρεάν διανομής συγγραμμάτων. Να εξασφαλισθεί η απρόσκοπτη συνέχιση των σπουδών στο αντικείμενο και στο Τμήμα που εισήχθηκαν.
• Να αυξηθεί άμεσα η χρηματοδότηση των ΑΕΙ στο 5% του ΑΕΠ (ή στο 15% του κρατικού προϋπολογισμού) για την αντιμετώπιση των μεγάλων αναγκών λειτουργίας τους. Να καλύψει το κράτος όλες τις απώλειες από το “κούρεμα” των ταμειακών υπολοίπων των ΑΕΙ, των ασφαλιστικών ταμείων και των νοσοκομείων.
• Να κατοχυρωθεί οριστικά η πλήρης και αποκλειστική απασχόληση του διδακτικού και ερευνητικού προσωπικού, αλλά και των πανεπιστημιακών-διοικητικών εργαζομένων. Νέο ακαδημαϊκό μισθολόγιο με ενσωμάτωση όλων των επιδομάτων στο βασικό μισθό και κλιμάκωση των μισθών αναλογικότερα προς τις κατώτερες βαθμίδες. Καθιέρωση της σύνταξης στο 80% του μισθού του τελευταίου εργασιακού έτους.
• Να μην επιτραπεί η λειτουργία Ιδιωτικών Πανεπιστημίων υπό τη μορφή κολεγίων, να καταργηθούν οι νόμοι 4009/11 και 4076/12, το "εθνικό πλαίσιο" επαγγελματικών προσόντων, και κάθε μορφή επιχειρηματικότητας στα ΑΕΙ.
Μέσα στο νόμο Διαμαντοπούλου περιλαμβάνεται και η κατάργηση του ασύλου, που όπως υποστηρίζεται δεν χρειάζεται να υπάρχει σε περίοδο «δημοκρατίας». Το κράτος, λοιπόν, εκμεταλλεύτηκε αυτή τη ρύθμιση για να εισβάλλει με αστυνομικές δυνάμεις με την πρόφαση της πάταξης του παρεμπορίου στην ΑΣΟΕΕ, αλλά στην ουσία για να κάνει επίδειξη δύναμης. Έτσι, εισέβαλε σε χώρους παρατάξεων και σχημάτων και αφαίρεσε αντικείμενα άμυνας σε πορείες και στις επιθέσεις που κάνουν καθημερινά τα ΜΑΤ στις σχολή. Παράλληλα αφαίρεσε τον εξοπλισμού του ραδιοφώνου 97,8, υπονομεύοντας την αντιπληροφόρηση για ακόμη μια φορά, όταν νομιμοποιούν το Mega –που στηρίζει Βενιζέλο και τις «λίστες»- και τον Αλαφούζο.
Να θυμούνται καλά, όμως, όλοι αυτοί ότι το άσυλο ανήκει στο λαό και κάθε φορά που θα επιχειρούν την καταπάτησή του θα βρίσκουν μπροστά τους το φοιτητικό όλο και πιο δυνατό, όλο και πιο μαζικό.
* Κάτω η κυβέρνηση, η πολιτική της, το μνημόνιο και κάθε επίδοξος διαχειριστής αυτής της πολιτικής.
* Ανατροπή του νόμου-πλαίσιο Διαμαντοπούλου. Όχι στην παιδεία της αγοράς. Καμία επιχειρηματική λειτουργία σε ΑΕΙ‐ΤΕΙ.
* Δωρεάν συγγράμματα, όχι μόνο ένα βιβλίο ανά μάθημα, άλλα παροχή όλων των απαραίτητων συγγραμμάτων που απαιτούνται για την πλήρη επιστημονική κάλυψη των μαθημάτων.
* Σίτιση - στέγαση - μεταφορές για όλους δωρεάν. Όχι στο κλείσιμο των εστιών και το ξεπούλημά τους.
* Ελεύθερη πρόσβαση στη γνώση και την έρευνα, κατάργηση των ταξικών και οικονομικών φραγμών.
* Ένα πτυχίο ανά γνωστικό αντικείμενο με όλα τα επαγγελματικά και εργασιακά δικαιώματα σε αυτό. Ενιαία προγράμματα σπουδών ενάντια στην ειδίκευση.
* Όχι στην εμπορευματοποιημένη γνώση, και τη γνώση που οδηγεί σε χειραγώγηση και υποταγή. Έρευνα με άξονα μόνο τις κοινωνικές ανάγκες και όχι την κερδοφορία του κεφαλαίου.
* Άμεση απεμπλοκή της Ελλάδας από τη διαδικασία της Μπολόνια και του ΚΕΧΑΕ.
* Μόνιμη και σταθερή δουλειά για όλους. Όχι στις ελαστικές σχέσεις εργασίας, την ανασφάλιστη εργασία και την ανεργία.
* Κάτω τα χέρια από τα δημοκρατικά δικαιώματα και τις λαϊκές ελευθερίες. Κάτω τα χέρια από το άσυλο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου